fólk

Var í smá hópvinnu áðan....skrifuðum niður styrkleika, veikleika, tækifæri og ógnanir hvers einstaklings í hópnum og ræddum þessa þætti opinskátt. Í upphafi var helmingur hópsins smá tregur til að ræða þessa þætti, en eftirá vorum við sammála um að þetta hefði verið virkilega gott. Þetta losaði einhverja ósýnilega spennu og óvissu sem oft er í nýjum hóp. Núna liggja spilin á borðinu og við vitum ögn meira um meðlimi hópsins, hvernig við getum best unnið saman með því að nýta veikleika og styrkleika hvers annars.

Sumum reyndist erfitt að finna veikleika við sjálfan sig. Og skiljanlega, það getur verið erfitt að viðurkenna og horfast í augu við eigin veikleika, játa að maður sé ekki fullkominn. Önnur ástæða gæti verið að fólk hefur hreinlega ekki leitt hugann að því hvaða veikleika það hefur. Sumum reyndist erfitt að finna styrkleika við sjálfan sig, kannski af því þeir sjá sig í neikvæðu ljósi. Eða að viðkomandi hafði aldrei spáð í því í hverju hann sé góður. Tjahh, eða einhver enn önnur ástæða.

Málið er að við settumst niður, komum þessum þáttum niður á blað. Öflugt að kortleggja eiginleika hópsins og sjá þessa eiginleika á blaði - áttuðum okkur á því að við eigum margt sameiginlegt og erum líka ólík að ýmsu leyti. En saman, með því að spila inná veikleika og styrkleika, munum við ná að leysa verkefnið sem liggur fyrir, virkilega vel.

Hópurinn samanstendur af fjórum einstaklingum sem koma frá Íran, Kína, Víetnam og svo Íslandi. Húðin okkar er ekki eins á litinn, heldur ekki hárið og móðurtungumálin eru fjarskalega ólík. Vissulega er enskukunnáttan misjöfn og stundum finnum við ekki réttu orðin. En einhvern veginn náum við að skilja hvort annað, vinna saman og hlægja saman. Ég fagna fjölbreytileikanum í hópnum, fjölbreytileikinn bíður uppá að fá fram ólík sjónarhorn - það þroskar mig, hina aðilana í hópnum og víkkar sjóndeildarhringinn.